JEUGD
Ik heb een bijzonder zware tijd doorgemaakt in pleegzorg en liep daardoor aanzienlijk achter in het leven, met blijvend fysiek en psychologisch letsel. De Nederlandse overheid heeft mij in de steek gelaten en ervoor gezorgd dat mijn ervaringen nooit publiciteit kregen en er nooit recht geschiedde voor mij. De tol voor mijn gender, identiteit, afkomst en individualiteit was immens na zoveel jaren systematisch geweld, vernedering, opsluiting en onderdrukking. Maar het meest getroffen was mijn creativiteit. Creativiteit heeft alles te maken met spontaniteit en actie. Hoewel ik nu vrij ben om te creëren, voelde ik lange tijd diepe blokkades en kwam creativiteit niet gemakkelijk. Al mijn spontaniteit en durf om iets uit te drukken was verdwenen.

Als kind had ik een levendige verbeelding, al waren expressie en creatief zijn strafbaar. Ik bewapende mezelf tegen de buitenwereld door in mijn eigen werelden te leven, waar alles fijn was en gezellig. Tijdens de lange periodes dat ik gedwongen alleen opgesloten was in complete duisternis, bedacht ik middelen om mijn geest te laten bestaan: ik visualiseerde kleuren voor mijn ogen, die dansten en me meenamen, waardoor er leven in mijn wereld kwam. Ik leefde in andere werelden met anderen binnen mezelf, zodat alles nog een beetje aangenaam voelde. Dat is creatief zijn—iets uit niets creëren. Dus ik wist dat ik het kon, ook al was het niet toegestaan.

CREATIVITEIT
In 1992 begon ik met tekenen en schilderen. In het begin tekende ik voornamelijk portretten van baby's en peuters, wat me een veilige wereld bood waar glimlachende gezichten me goed deden. Maar gebeurtenissen brachten herinneringen uit mijn verleden naar boven, en ik begon bijna dag en nacht te schilderen gedurende twee jaar, waarbij ik ongeveer 450 olieverfschilderijen maakte. Mijn werk was direct, ruw en ongewoon, en toen ik het in 1997 probeerde tentoon te stellen, werd het geweigerd omdat het te 'confronterend en schokkend' werd gevonden. In 2002 werd de hele collectie van ongeveer 450 stukken in olieverf en pastel vernietigd. Twee jaar later vond ik mijn creatieve vonk weer en uitte ik mezelf door natuurkunst, weven, digitale kunst en glas- of mozaïeksculpturen.

ONTWIKKELING

Eind 2019 voelde ik de behoefte om een pad te kiezen en koos ik voor kunst en een creatief leven. Aan de kunstacademie in België leerde ik technieken en studeerde ik kunstgeschiedenis, waarbij ik werken van Van Gogh, Van Schiele en andere bekende en minder bekende kunstenaars ontdekte. Ik begon kunstmusea en tentoonstellingen te bezoeken en leerde van de vrijheid die anderen hadden om delicate onderwerpen te uiten. Langzaam bevrijdde ik mezelf en zocht ik mijn stijl en wat ik wilde creëren. Maar wie was ik?

Nu maak ik bijna dagelijks nieuw werk. Na het maken van honderden werken in verschillende technieken en thema's rond identiteit en jonge jongens, wilde ik iets nieuws. Naast het samenwerken met de creatieve kleintjes, Tim en Alex, besloot ik interdisciplinair gemengde media toe te passen als procesgerichte kunst: de weg naar een werk is belangrijk voor mij. Welke stappen neem ik? Welke materialen en technologie gebruik ik? Het blijft zich ontwikkelen, en ik ben op weg. Terwijl anderen straks met pensioen gaan, begint mijn leven als kunstenaar net, en het voelt alsof mijn leven eindelijk is begonnen in mijn ware gender, leidend naar bevrijding, ontdekking en ontwikkeling.