Een giftige mix van  zeer gewelddadige  jeugdzorg, extreemrechtse pleegouders, religieuse waanzin en opgelegd gendergeweld gedurende het grootste deel van mijn jeugd werd  me  uiteindelijk  teveel.  Naast blijvend fysiek letsel  dat ik hierbij  opliep, bepaalde dit alles voor een groot deel mijn leven, al zou ik het heel anders hebben  gewild. 

Het is  voor een deel zichtbaar in veel van mijn werk, ook de wijze waarop ik in mijn latere leven keihard met name door de Nederlandse overheid  werd afgerekend op de complexe gevolgen voor gender en identiteit van mijn tijd in jeugdzorg.  Veel beelden die ik hierover  maakte zijn  confronterend en ongezellig. Maar  dát is precies wat het was en zoals het was beleefd.

Tussen 2020 en 2023 maakte ik zo ongeveer 1200 tekeningen rond institutioneel geweld en historisch onrecht, om te verbeelden, te verwerken en hopelijk hiermee voor het eerst te communiceren. De vele werken konden   tot mijn  teleurstelling echter nergens  getoond worden. Alleen het werk "Geweld in de jeugdzorg" in mixed media (179 x 78 cm) werd getoond tijdens de expositie On  the Edge in Maastricht in 2022.

Het niet kunnen communiceren was extra pijnlijk, omdat het OM decennialang  opzettelijk  misdaden  van  in jeugdzorg niet wilde onderzoeken vanwege hun eigen aandeel hierin, de Nederlandse Staat mishandelende pleegouders een hoge onderscheiding gaf en het OM en justitie zich steeds uiterst vijandig en kil opstelden. 

Inmiddels heb ik meer dan  veertig jaar de tijd gehad om dit alles  in beetjes te verwerken en hierbij bleek creativiteit steeds opnieuw  mijn grootste bondgenoot. Ik probeerde wat duizenden kinderen net als mij overkwam,  vast te leggen in pakkende beelden, om nooit te vergeten. Tot ik het uiteindelijk opgaf. 

Maar  nog steeds ben ik op zoek. Niet meer naar een plek om te  exposeren, maar naar wat ik nou werkelijk zelf zou willen uitbeelden. Die verandering viel samen met het omarmen van minimalisme, een leven vol sport, creativiteit en zoeken naar zingeving. Niet de communicatie werd belangrijk, maar het proces van iets maken waar je plezier in hebt. En exposeren, dat hoeft van mij niet  meer zo. Mijn webshop en lidmaatschap  bij bijvoorbeeld SoHo galleri in zweden heb ik opgezegd. 

Ik leerde dat buiten tekenen fijn was!  Het landschap via mijn ogen en handen vastleggen op het doek of op papier,  het voelde als een zoveel grotere verbondenheid met het landschap.    Aquarel en pastel bleken favoriet.  Ik  volgde uiteindelijk nog weer een nieuwe weg, met behulp van  multimedia, met toevoeging van video, gesproken woord en geluid. Experimenteren vind ik heerlijk- om te zien wat het wordt, of kan worden.

De kind - delen van mijzelf, zowel Tim en Alex als Jimmy11  geef ik ruimte om te bestaan, wat ook zichtbaar is in hun creativiteit.  Langzaam ontplooien we ons hierin en zien de natuur als  leidraad, altijd inspirerend en wisselend van kleur.