Pleegzorg

Duizenden kinderen kwamen in jeugdzorginstellingen/ pleeggezinnen omdat 'ze kinderen waren van slechte ouders',  zoals  ook aan mij werd verteld. Het had echter helemaal niets te maken met 'zorg', met toekomst of medeleven met het uit huis geplaatste kind.

Het systeem was gericht op haat, geweld, onderdrukking en macht, vooral vanuit heersende klassen - diegenen die de overheid als 'goede burgers' zag. Hoewel ook veel kinderen baat konden hebben van pleegzorg als 'gezinsvorm',  werd pleegzorg uiteindelijk in veel gevallen  de 'goedkopere oplossing' om kinderen die uit huis geplaatst waren ergens te laten verblijven waar ze 'konden worden omgevormd tot 'keurige burgers'. En dat mocht met alle mogelijke middelen.

Geweld, vernederingen, gedwongen arbeid, opzettelijke onthechting en totale sociale isolatie vormden geen uitzonderingen. In de identiteitsvernietiging van het kind , om  het oorspronkelijke zelf van het kind uit te wissen  werd zelfs het gender betrokken. 

 Wie  (volledig afgebroken) uit jeugdzorg kwam,  moest vooral dankbaar zijn en zwijgen. Al had je fysiek letsel opgelopen, leefde je met complexe problematiek door het verblijf in jeugdzorg, het OM en het Ministerie van justitie waren kil en hard en  lachten je gewoon uit.

Het zwijgen was  voor de meeste jeugdzorg slachtoffers misschien wel het zwaarste; je bestond als kind niet, als volwassene niet- feitelijk had je leven nooit geteld.

Jeugdzorg gaat  anno 2025 nog altijd door met het minachten van ouders en het leven van hun kinderen en nog altijd vinden grote misstanden plaats. Tussen 2020 en 2023 maakte ik ca 1000 werken over geweld in de jeugdzorg, waarvan hier een hele kleine selectie te zien is.